Jestem animatorem kultury, badaczem społecznym, publicystą, twórcą fotoreportaży i fotokastów. Współpracuję z Centrum Badań Społecznych „Stocznia”, z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę”, współtworzę magazyn „Kontakt”. Realizuję projekty związane z tożsamością lokalną miasta. Staram się w twórczy
sposób wykorzystywać jego historię i teraźniejszość. Szukam historii, osób, miejsc, które je tworzą, wyławiam te najciekawsze i jednocześnie słabo znane. Jestem współautorem wystaw, projektów fotograficznych, stron internetowych, happeningów poświęconych Warszawie, w szczególności interesuje mnie
dzielnica Targówek. W pracy często sięgam po fotografię – także po stare zdjęcia z domowych archiwów. Zainteresowałem się Dolnym Śląskiem między innymi z powodów rodzinnych – moja rodzina w 1945 roku zamieszkała w Jeleniej Górze.

Jestem fotografem, animatorem kultury i publicystą. Prowadzę warsztaty fotograficzne, szczególnie często sięgam po fotografię otworkową. Współpracuję z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę”, jestem członkiem Grupy Okołofotograficznej, współtworzę redakcję magazynu „Kontakt”. Kilka lat temu zacząłem
regularnie jeździć w Beskid Niski – zacząłem poznawać historie nieistniejących, łemkowskich wsi. Z grupą znajomych zaczęliśmy pracę nad przygotowaniem książki kucharskiej zawierającej przepisy na łemkowskie potrawy – spotykaliśmy się z osobami, które zdecydowały się po latach wrócić w te okolice. Wątki
związane z powojennymi przesiedleniami zainteresowały mnie również jako temat opowiadań i reportaży – m.in. Andrzeja Stasiuka i Filipa Springera. Ostatnio, ze względów osobistych szczególnie zainteresował mnie Dolny Śląsk i jego poniemiecka architektura.

Jestem komparatystką, fotografką, autorką projektów multimedialnych. Zaczynałam od fotografii, natomiast teraz coraz częściej sięgam po inne media i z przyjemnością realizuję projekty dźwiękowe i różnej maści montaże. Interesuje mnie meta-refleksja na temat sztuki, remix jako sposób mówienia o świecie
współczesnym, eksperymenty formalne i przekraczanie granicy medium, a przede wszystkim szeroko rozumiana narracyjność. Dostrzegam olbrzymi potencjał jaki drzemie w opowieści i dlatego lubię realizować projekty audio z ich wykorzystaniem. Jestem uczestniczką projektu „1 na 1 Mistrz i Uczeń”, w
ramach którego we współpracy ze Zbigniewem Liberą realizuję projekt Chwasty opowiadający o roślinach rosnących w miejscu wysiedlonych, bieszczadzkich wiosek. Jestem również stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Jestem animatorką kultury, od wielu lat realizuję w Towarzystwie Inicjatyw Twórczych „ę” – współpracuję z młodymi twórcami z Polski i zagranicy, tworzę działania dotyczące lokalnej pamięci. Byłam koordynatorką programów „Dla Tolerancji”, „Instrukcja powrotu macewy” i „Tożsamości odzyskane”. Fascynuje mnie pamięć miejsca – odkrywanie lokalnej historii i badanie, jak wpłynęła ona na tożsamość dzisiejszych mieszkańców. Do niedawna zajmowałam się głownie pamięcią miejsc na mapie historii polsko-żydowskiej. Od jakiegoś czasu zadaję pytania o tożsamość lokalną mieszkańców zachodnich i północnych terenów Polski. Sama pochodzę z dolnośląskiej wsi, w której 80% budynków postawili jej przedwojenni, niemieccy mieszkańcy. Paradoksalnie, dopiero po wyprowadzce do Warszawy zaczęłam zadawać sobie pytanie o to, jaką pamięć i jakie historie – głównie poniemieckie – zachowały w sobie ulice mojej wioski.

Jestem animatorką kultury, kulturoznawczynią, doktorantką w Zakładzie Filmu i Kultury Wizualnej IKP UW, członkinią Stowarzyszenia Katedra Kultury. Od wielu lat współpracuję z Towarzystwem Inicjatyw Twórczych „ę” wspierając lokalnych liderów i instytucje kultury, prowadząc warsztaty fotograficzne.
Koordynowałam m.in. „Seminarium wizualne” i „Migawki. Seminarium fotograficzne”. Interesuje mnie fotografia w życiu codziennym oraz historie zdjęć rodzinnych i prywatnych. Od trzech lat prowadzę Wędrowny Zakład Fotograficzny, którym podróżuję wzdłuż wschodniej granicy Polski – nawiązuję do tradycji
obwoźnych fotografów, poznaję mieszkańców nadgranicznych wiosek, słucham ich historii. Odwiedzam zarówno te miejsca, które po wojnie były z różnych powodów opuszczane, jak i te, które po 1945 roku zyskały zupełnie nowych mieszkańców.